De Vlaamse non Zuster Godfrieda was jarenlang een vertrouwd gezicht in een lokaal rusthuis in de jaren 70, maar schijn bedriegt. Volgens officiële bronnen heeft ze minstens drie bejaarden om het leven gebracht met een insulinespuit, maar insiders beweren dat haar slachtoffers opliepen tot wel dertig. Wat dreef een vrouw die haar leven had gewijd aan God en de zorg, tot dergelijke gruwelijke daden?
Een tragische ommekeer na een hersenoperatie
Zuster Godfrieda werd lange tijd beschouwd als een toegewijde en warme verpleegster. Maar na een hersenoperatie veranderde haar gedrag drastisch. Getuigen omschreven haar als agressief en geobsedeerd door seksuele lusten, eigenschappen die haar nieuwe, moorddadige kant zouden aanwakkeren. Hoewel het verleidelijk is om haar daden toe te schrijven aan de gevolgen van de operatie, blijft de vraag waarom niemand ingreep toen de eerste verdachte sterfgevallen zich voordeden.
Volgens verschillende klokkenluiders gebruikte Zuster Godfrieda insuline-injecties om haar slachtoffers ongemerkt om het leven te brengen. Deze methode zorgde ervoor dat de sterfgevallen onopgemerkt bleven, aangezien insuline op natuurlijke wijze in het lichaam aanwezig is. Toch werd ze uiteindelijk ontmaskerd, maar het duurde jaren voordat iemand de moed had om haar daden aan het licht te brengen.
Geldzucht of iets anders?
Een van de meest intrigerende vragen in deze zaak blijft waarom Zuster Godfrieda nooit een gevangenisstraf heeft gekregen. Sommige bronnen suggereren dat ze handelde uit geldzucht. Ze leidde namelijk een opvallend luxueus leven voor een non, met dure kledij en reizen die haar inkomen ruimschoots overschreden. Zou ze haar slachtoffers hebben vermoord om toegang te krijgen tot hun erfenissen of persoonlijke bezittingen?
Ondanks het bewijs en de getuigenissen tegen haar, bleef Zuster Godfrieda ongestraft. Haar advocaten wezen op haar mentale toestand en beweerden dat ze ontoerekeningsvatbaar was. Dit heeft ertoe geleid dat ze nooit gevangenisjaren heeft uitgezeten. In plaats daarvan werd ze overgeplaatst naar een gesloten klooster, waar ze de rest van haar dagen doorbracht.
Schokkende onthullingen
Onderzoeksjournalist Tom De Smet heeft deze zaak in detail uitgeplozen en sprak met de weinige nog levende getuigen. Zijn boek biedt een huiveringwekkende blik op de geheimen die jarenlang verborgen bleven achter de muren van het rusthuis. De Smet onthulde niet alleen hoe Zuster Godfrieda te werk ging, maar ook hoe de kerk en medische instellingen haar daden probeerden te verdoezelen.
Zijn diepgravend onderzoek toont aan dat de autoriteiten te laat ingrepen en dat er meer slachtoffers zijn gevallen dan aanvankelijk gedacht. De cijfers spreken voor zich: hoewel er officieel slechts drie doden aan haar worden toegeschreven, vermoeden klokkenluiders dat er minstens dertig slachtoffers zijn gevallen.
Ons gedacht…
De zaak van Zuster Godfrieda roept vele vragen op over de rol van medische instellingen, de kerk en de maatschappij in het beschermen van de meest kwetsbare leden van de bevolking. Waarom heeft het zo lang geduurd voordat haar daden aan het licht kwamen? Had ze nog meer slachtoffers gemaakt als klokkenluiders niet aan de bel hadden getrokken? En waarom heeft de gerechtelijke macht geen zwaardere straf opgelegd? Hoewel veel van deze vragen onbeantwoord blijven, heeft het onderzoek van Tom De Smet een belangrijke bijdrage geleverd aan het begrijpen van de gruwelijke gebeurtenissen die zich in dat rusthuis hebben afgespeeld.
Praktisch:
De presentatie van Tom De Smets onderzoek vindt plaats op woensdag 16 oktober 2024 van 20.00 uur tot 22.00 uur in de Literatuurkamer van de bibliotheek.
Toegang:
€ 2 (leden en jongeren)
€ 5 (niet-leden)
€ 1 (houders UiTPAS met kansentarief)
Gratis in ruil voor 10 UiTPAS punten.
Inschrijven: Aan de balie van het Infopunt Toerisme of via de webshop.
