Het aantal Nederlandse patiënten dat de grens oversteekt voor medische zorg in België is de afgelopen jaren sterk toegenomen. In 2020 werden 867 inwoners van Zeeuws-Vlaanderen behandeld in het Algemeen Ziekenhuis Zeno in Knokke-Heist; vorig jaar was dat aantal al gestegen tot 1.683. Dit betekent dat inmiddels tien procent van het totale aantal patiënten van dit ziekenhuis uit deze dunbevolkte Zeeuwse regio komt. Medisch directeur Emanuel Van Hoecke wijst erop dat ook andere Belgische ziekenhuizen in de grensstreek vergelijkbare stijgingen waarnemen. Dit roept de vraag op: waarom kiezen zoveel Nederlanders ervoor om naar België te reizen voor hun zorg?
Krapte in de Nederlandse gezondheidszorg
Het antwoord ligt voor een groot deel in de krapte binnen het Nederlandse zorgsysteem, vooral in Zeeuws-Vlaanderen. Ruim twee derde van de huisartsenpraktijken in Nederland hanteert inmiddels een patiëntenstop. Zeeuws-Vlaanderen wordt hierbij het hardst getroffen, omdat de regio weinig medische voorzieningen kent en patiënten vaak lange afstanden moeten afleggen om de benodigde zorg te krijgen. Hoewel ook Belgische ziekenhuizen kampen met personeelstekorten, is de zorg in ons land over het algemeen toegankelijker.
De coronacrisis heeft deze tendensen alleen maar versterkt. Door de druk op de zorg in Nederland en het groeiende tekort aan medisch personeel, moesten veel ziekenhuizen noodgedwongen hun zorgaanbod beperken. Dit zorgde voor langere wachttijden en uitgestelde behandelingen, waardoor Nederlandse patiënten sneller naar België kwamen voor tijdige zorg. Van Hoecke benadrukt dat het tijdig ingrijpen cruciaal is, vooral in het grensgebied waar beide zorgsystemen met soortgelijke uitdagingen kampen.
De Nederlandse gezondheidszorg in crisis
Nederland staat momenteel voor een zorgcrisis die de hele sector treft. Het aantal zorginstellingen dat rode cijfers schrijft is meer dan verdubbeld, en steeds meer instellingen kunnen hun afspraken met banken niet nakomen. Dit heeft verregaande gevolgen: door het ontbreken van financiële middelen worden broodnodige investeringen in nieuwbouw en digitalisering uitgesteld, terwijl deze essentieel zijn voor het waarborgen van de zorgkwaliteit.
Vooral de geestelijke gezondheidszorg, jeugdzorg en ouderenzorg zijn zwaar getroffen. De invoering van het nieuwe zorgprestatiemodel en het wegvallen van compensatieregelingen hebben de situatie alleen maar verergerd. Zorginstellingen kampen met oplopende kosten door hogere rentelasten, nieuwe cao’s en tariefkortingen, wat uiteindelijk leidt tot verschraling van de zorg. Zo worden operaties uitgesteld door een tekort aan operatieassistenten en liggen bedden vol met patiënten die wachten op een plek in een verpleeghuis of thuiszorg.
Toekomstperspectieven
De toekomst ziet er somber uit voor de Nederlandse gezondheidszorg. De compensatieregelingen zijn opgedroogd en de verwachtingen voor 2025 voorspellen verdere verslechtering. Zonder ingrijpende maatregelen zullen patiënten de dupe worden van de personeelstekorten en financiële problemen. Het huidige zorgstelsel, waarin het belonen van volume centraal staat, moet op de schop. Het is niet langer houdbaar dat ziekenhuizen worden gestimuleerd om meer behandelingen uit te voeren, puur om hun inkomsten veilig te stellen.
Belgische zorg blijft aantrekkelijk
Voor veel Nederlanders is de relatief goed georganiseerde en toegankelijke zorg in België een aantrekkelijk alternatief. Ondanks de uitdagingen waar ook Belgische ziekenhuizen mee te maken hebben, blijft de zorg in ons land sneller toegankelijk, met kortere wachttijden en een ruimere beschikbaarheid van specialisten. Dit maakt dat Zeeuwen steeds vaker de grens oversteken voor behandelingen die in Nederland te lang op zich laten wachten.
De Belgen patienten zijn de dupe ervan en moeten wachten voor afspraken en behandeling . De Nederlanders kennende het is goed koper voor hun hier een behandeling te volgen dus laat ze maar deel nemen om deels te betalen aan ons te korte wat betreft financieel zorg