Onlangs werd een belangrijk hoofdstuk afgesloten in het culturele verhaal van Brugge: de tentoonstelling ‘Het geheugen als gebouw’ sloot haar deuren. Deze expositie, georganiseerd in het kader van Triënnale Brugge 2024: ‘Spaces of Possibility’, bracht zes Brugse kunstenaars samen en trok maar liefst 8.054 bezoekers. Een bijzonder succesvolle tentoonstelling die de kunstliefhebbers van Brugge wist te betoveren. We spraken met Schepen Nico Blontrock, essayist Barbara De Coninck en de zes betrokken kunstenaars over hun ervaringen en de impact van deze tentoonstelling.
Een symbool voor Brugse kunst
Voor Schepen van Cultuur Nico Blontrock was het succes van ‘Het geheugen als gebouw’ een bewijs van de levendige kunstscène in Brugge. “Het is een enorme eer voor ons om te zien hoe deze tentoonstelling zo’n breed publiek heeft weten te bereiken,” vertelde hij. “Met 8.054 bezoekers kunnen we echt spreken van een succes. Dit toont aan dat er in Brugge een grote interesse is voor lokale kunst. De Poortersloge, hernoemd tot Zwerfruimte, was een ideale locatie voor deze tentoonstelling, waar de geschiedenis van de stad en hedendaagse kunst samenkwamen. We zijn bijzonder trots op de zes kunstenaars die elk op hun eigen manier hebben bijgedragen aan deze succesvolle editie van de Triënnale.”
Barbara De Coninck, die de opdracht kreeg om voor elk van de zes kunstenaars een essay te schrijven, vond het een boeiende uitdaging om in hun werk te duiken. “Elk van hen heeft een unieke manier om herinneringen, zowel persoonlijke als collectieve, om te zetten in beeldende kunst,” legt ze uit. “Het was mijn doel om niet alleen hun werk te beschrijven, maar ook om de achterliggende gedachten en emoties vast te leggen.” Samen met de inleidende tekst van curator Jan Verhaeghe vormen deze essays een diepgaande reflectie op de tentoongestelde werken. Deze teksten zijn gebundeld in een publicatie die bezoekers voor slechts 10 euro kunnen aanschaffen bij het cultuurcentrum Brugge. Een aandenken dat de gelaagdheid van deze tentoonstelling nog lang zal laten nazinderen.
De kunstenaars aan het woord
Voor Pierre Goetinck, een van de deelnemende kunstenaars, was de tentoonstelling een unieke kans om zijn werk in een historisch kader te presenteren. “Het idee van ‘Het geheugen als gebouw’ resoneerde sterk met mijn eigen werk, waarin ik vaak de gelaagdheid van tijd en herinnering onderzoek,” vertelt hij. Zijn werk vond een perfecte symbiose met de locatie en het thema van de tentoonstelling, wat resulteerde in een bijzonder rijke ervaring voor zowel kunstenaar als bezoeker.
Lisa Ijeoma benadrukte de synergie die ontstond tussen de verschillende werken en de dialoog die daardoor ontstond. “Wat deze tentoonstelling zo bijzonder maakte, was de interactie tussen de werken van verschillende kunstenaars en hoe die samen een narratief vormden dat verder ging dan elk individueel werk,” aldus Ijeoma. Voor haar voegde de Zwerfruimte, de nieuwe naam van de Poortersloge, een extra dimensie toe aan deze dynamiek, waardoor de kunst en de ruimte samenkwamen in een harmonieuze uitwisseling.
Joke Raes ervoer de tentoonstelling als een gelegenheid om nieuwe artistieke wegen te verkennen. “Het was voor mij een unieke kans om nieuw werk te creëren voor een dergelijke prestigieuze context,” legt ze uit. “De tentoonstelling daagde me uit om na te denken over mijn eigen relatie met herinnering en hoe dat zich vertaalt in visuele vormen.” Raes voelde zich vrij om nieuwe ideeën te verkennen en haar grenzen te verleggen binnen het kader van de Triënnale.
Jasper Rigole vond de interactie met het publiek een van de meest waardevolle aspecten van de tentoonstelling. “Kunst leeft pas echt wanneer het wordt ervaren en geïnterpreteerd door anderen,” merkt hij op. De reacties van bezoekers, die varieerden van herkenning tot verwondering, maakten voor hem de tentoonstelling tot een levendige en betekenisvolle ervaring.
Ria Verhaeghe, die binnenkort opnieuw in de schijnwerpers zal staan tijdens SANT2024, ziet deze tentoonstelling als een brug naar nieuwe mogelijkheden. “‘Het geheugen als gebouw’ was voor mij een kans om nieuw werk te ontwikkelen dat aansluit bij mijn bestaande oeuvre, maar ook om nieuwe ideeën te verkennen,” zegt ze. SANT2024 biedt haar de mogelijkheid om deze verkenning voort te zetten, dit keer in een bredere context samen met 21 andere Brugse kunstenaars.
Willy Vynck hoopt dat bezoekers de kracht van herinnering meenemen uit de tentoonstelling. “Elk werk in deze tentoonstelling heeft een eigen verhaal te vertellen, maar samen vormen ze een groter geheel,” zegt hij. Voor Vynck was het belangrijk om deel uit te maken van een project dat de complexiteit van herinnering en tijd onderzoekt, iets wat volgens hem hopelijk bij bezoekers blijft hangen.
Ons gedacht…
Triënnale Brugge 2024 heeft met ‘Het geheugen als gebouw’ niet alleen een breed publiek weten te bereiken, maar ook een blijvende indruk achtergelaten op zowel bezoekers als kunstenaars. De tentoonstelling toont aan hoe diep de connectie tussen kunst en de inwoners van Brugge is, en hoe belangrijk het is om lokaal talent te blijven ondersteunen en promoten. Terwijl de stad zich opmaakt voor SANT2024, mogen we trots terugkijken op een editie van de Triënnale die de artistieke dynamiek van Brugge op de kaart heeft gezet. Het succes van deze tentoonstelling onderstreept het belang van blijvende investeringen in onze kunstenaars, om zo Brugge’s rijke culturele traditie levend te houden en verder uit te bouwen.
