In een verhaal dat leest als een thriller, kwamen vier kuststeden aan de rand van een ramp te staan door wat wordt beschouwd als een van de meest moedwillige sabotageacties in het poldergebied ooit. De sluizen werden op zes locaties in het gebied opengedraaid, met de schokkende mogelijkheid dat steden zoals De Haan, Blankenberge, Zuienkerke en Wenduine volledig onder water zouden komen te staan. De bewoners van deze gebieden ontsnapten maar nipt aan een overstroming die alles had kunnen verwoesten.
Sluizen geopend tijdens laagwater: een kille daad
De sabotage vond plaats tijdens een van de droogste periodes die de regio heeft gekend. In slechts twee uur tijd werden op zes verschillende locaties in het poldergebied de sluizen geopend en de pompen geactiveerd. Wat aanvankelijk leek op een technisch mankement, bleek al snel een doelbewuste daad. De polder begon in een angstaanjagend tempo leeg te lopen naar de zee. Het was laagwater, en dit zorgde ervoor dat het gebied in recordtijd leegstroomde.
Een toevallige controle van de toenmalige sluismeester tijdens een nachtelijke inspectie bleek de redding te zijn. Hij ontdekte de openstaande sluizen en kon voorkomen dat het hele gebied tussen Bredene en Zeebrugge twee meter onder water zou verdwijnen. De ramp die zich had kunnen voltrekken, was ongezien in de geschiedenis van het poldergebied.
Hoe dicht we bij een ramp kwamen
Volgens de verantwoordelijken van het openbaar bestuur ‘Nieuwe Polder van Blankenberge’, dat toezicht houdt op de sluizen en pompen in de regio, werd de ramp maar net vermeden. “Als de sluizen bij vloed nog steeds open hadden gestaan, zouden de centra van vier kuststeden onherroepelijk onder water zijn gelopen,” luidde het bij de strafpleiters die de zaak behandelen.
Het poldergebied is cruciaal voor de waterhuishouding van de kustregio, en de schade had onoverzienbaar kunnen zijn. “De kosten zouden zich niet beperken tot materiële schade, maar ook het verlies van leefgebieden, landbouwgrond en woningen,” stelt een anonieme bron binnen het bestuur. De angst om wakker te worden in een ondergelopen stad was voor veel inwoners dan ook een harde realiteit die ze maar net ontsprongen.
De verdachte: ex-sluismeester S.D.
Alle sporen leiden naar S.D. (42), een voormalige sluismeester uit de regio, die toegang had tot de technische kennis en infrastructuur die nodig was om deze sabotage uit te voeren. Volgens het gerecht werden er cameraopnames gemaakt en gaven gsm-gegevens aan dat S.D. op het moment van de sabotage aanwezig was op verschillende locaties waar de sluizen waren gemanipuleerd.
Ondanks het overweldigende bewijs blijft de verdachte volhouden dat hij onschuldig is. Hij beweert dat hij slechts “een kijkje ging nemen” en geen enkele intentie had om schade aan te richten. Maar het verhaal lijkt op z’n minst verdacht: deuren werden ingetrapt, kabels werden losgerukt, en alarmen werden bewust uitgeschakeld. De procureur stelde onomwonden dat de dader over een grondige kennis van zaken beschikte, iets wat volgens hen enkel iemand met ervaring zoals S.D. had kunnen uitvoeren.
Wat dreef hem?
Hoewel het precieze motief van S.D. nog altijd onduidelijk blijft, zijn er aanwijzingen dat zijn acties voortkwamen uit persoonlijke frustraties. Het openbaar ministerie suggereert dat zijn vader, die jarenlang sluismeester was, een belangrijke rol heeft gespeeld. S.D. werd naar verluidt door zijn vader gedwongen om de baan aan te nemen, maar stapte zelf na twee jaar op. Sindsdien lijkt er een familiedrama te zijn ontstaan rond de controle over de sluizen en het bestuur, wat mogelijk heeft geleid tot de sabotage.
De prijs van sabotage
Naast de juridische consequenties, eist de Nieuwe Polder van Blankenberge een schadevergoeding van 60.000 euro voor de kosten die de sabotage heeft veroorzaakt. “De sluizen en pompen moesten onder verhoogd toezicht komen en de controleprocedures werden aanzienlijk aangescherpt,” aldus het bestuur. De organisatie worstelt niet alleen met de fysieke schade, maar ook met een beschadigd imago en het verlies aan vertrouwen binnen de bevolking.
Wat nu?
Of S.D. zijn onschuld blijft volhouden of alsnog tot bekentenissen overgaat, zal donderdag tijdens het vervolg van de zaak blijken. Een ding is echter zeker: de schade die deze sabotage had kunnen veroorzaken, blijft de regio nog lang bij.
Ons gedacht…
De vraag blijft waarom iemand bereid zou zijn om zo’n levensgevaarlijke daad te plegen. Wat dreef de verdachte, en waarom liep het bijna zo verkeerd af voor de kuststeden? Terwijl de zaak zich verder ontvouwt, kunnen we alleen maar hopen dat de nodige maatregelen worden genomen om te voorkomen dat iets dergelijks ooit nog eens gebeurt. Wat zou er gebeurd zijn zonder de alertheid van de sluismeester? Misschien was de geschiedenis van onze kust er wel helemaal anders uit gaan zien.
