In een stap die de Belgische energie-onafhankelijkheid een boost geeft, heeft de Europese Commissie de weg vrijgemaakt voor de ontwikkeling van nieuwe offshore windparken. Met een financiering van 682 miljoen euro is de basis gelegd voor de bouw van de volgende generatie windmolens in de Noordzee, te beginnen met een veiling op 28 oktober.
De Europese Commissie heeft het staatssteunmechanisme van België goedgekeurd, wat een cruciale stap is om het land te helpen zijn hernieuwbare energiedoelstellingen te halen. Deze goedkeuring maakt de weg vrij voor de eerste van vele veilingen die nodig zijn om nieuwe windparken in de Prinses Elisabethzone te realiseren, een zone in de Noordzee. Deze eerste veiling zal betrekking hebben op een park met een capaciteit van 700 megawatt (MW), een aanzienlijk vermogen dat duizenden huishoudens van schone energie zal voorzien.
Het veilingproces: een uitdaging en een kans
De eerste veiling, die op 28 oktober van start gaat, zal beslissen welke ontwikkelaars de kans krijgen om de windmolens te bouwen. Bij dit proces kunnen zij bieden op de ontwikkeling van het park, waarbij de maximumprijs is vastgesteld op 95 euro per megawattuur (MWh). Dit betekent dat, zelfs als de marktprijzen voor elektriciteit dalen, de overheid zal bijpassen zodat de ontwikkelaars een gegarandeerde prijs krijgen. Anderzijds, als de prijzen hoger uitvallen, zullen de ontwikkelaars het verschil terugstorten. Dit systeem biedt een evenwicht tussen stimulansen voor de bedrijven en bescherming van de belastingbetaler.
Interessant is dat bij een recente veiling in het Verenigd Koninkrijk de windparken werden toegewezen tegen prijzen van slechts 65 à 70 euro per megawattuur. Deze lagere prijzen suggereren dat de concurrentie hevig kan zijn en dat ontwikkelaars die bereid zijn met kleinere marges genoegen te nemen, een voorsprong zullen hebben. Voor België biedt dit een kans om niet alleen haar energiecapaciteit uit te breiden, maar mogelijk ook om elektriciteit goedkoper te produceren.
Een noodzakelijke stap richting duurzame energie
Met het oog op de klimaatcrisis en de steeds onzekerdere geopolitieke energievoorraad, zoals de afhankelijkheid van gas uit Rusland, heeft België de noodzaak van hernieuwbare energiebronnen zoals windenergie ingezien. Minister van Energie Tinne Van der Straeten benadrukt het belang van deze projecten voor het behalen van de Belgische klimaatdoelstellingen en het waarborgen van energieonafhankelijkheid. De Prinses Elisabethzone, gelegen in het Belgische deel van de Noordzee, is een ideale locatie vanwege de sterke winden en de relatief ondiepe wateren.
Offshore windparken hebben bewezen een betrouwbare bron van hernieuwbare energie te zijn, en België heeft de laatste jaren belangrijke stappen gezet in de uitbreiding van zijn capaciteit. Met de nieuwe projecten die op stapel staan, zal België in staat zijn zijn hernieuwbare energieproductie aanzienlijk op te voeren. De ambitie is om tegen 2030 een groot deel van de elektriciteitsbehoefte van het land te dekken met windenergie, een doel dat steeds realistischer wordt naarmate nieuwe technologieën en investeringen het mogelijk maken om windenergie goedkoper en efficiënter te produceren.
Is de prijs wel eerlijk?
Hoewel het steunmechanisme een stevige basis biedt voor de ontwikkeling van de windparken, blijft de vraag of de maximumprijs van 95 euro per MWh realistisch is. Windparken die tegen een lagere prijs energie kunnen leveren, zoals die in het Verenigd Koninkrijk, zetten vraagtekens bij de kostenstructuur in België. Zijn de Belgische ontwikkelaars in staat om de prijzen te evenaren? En wat betekent dit voor de consumentenprijs op lange termijn?
Het verschil in prijzen tussen België en het Verenigd Koninkrijk kan te wijten zijn aan verschillende factoren, zoals de kosten van vergunningen, financiering en installatie, maar het toont wel aan dat er ruimte is voor verbetering. Voor de consument is dit een belangrijk punt, want hoe lager de kosten voor energieopwekking, hoe lager de potentiële elektriciteitsprijzen voor de huishoudens. Echter, de zekerheid die het Belgische mechanisme biedt door een gegarandeerde minimumprijs kan als vangnet fungeren voor ontwikkelaars, waardoor het risico afneemt en investeringen worden aangemoedigd.
