Groen Brugge: stadsbestuur neemt blindelings over wat waterbedrijf zegt

Wat zit er écht in het kraanwater van Bruggelingen? Volgens gemeenteraadslid Eva Vanhoorne (Groen Brugge) is dat niet zo duidelijk als het lijkt. Tijdens de gemeenteraad van 31 maart stelde zij dat waterbedrijf Farys foutieve of misleidende informatie verspreidt. En volgens haar is het stadsbestuur daarin meegegaan zonder zelf de gegevens te controleren.

Geen antwoorden, wel herhaling

Volgens Vanhoorne herhaalt het stadsbestuur gewoon wat Farys zegt, zonder zelf kritisch te kijken. “Toen ik in januari vroeg of de nieuwe, soepelere norm voor triazolen ook voor Brugge geldt, kreeg ik geen duidelijk antwoord,” zei ze. “Er werd gezegd dat alles perfect veilig is en dat je zelf de kwaliteit kan checken op de website van Farys.”

Maar die uitleg klopt niet, zegt ze. Niet voor triazolen, en nu ook niet voor de PFAS-stof TFA.

TFA: kleine stof, groot probleem

TFA (trifluorazijnzuur) is een hardnekkige chemische stof die moeilijk afbreekt. Volgens metingen zit ze op heel wat plekken in het Vlaamse kraanwater. In Nederland en Wallonië ligt de grens op 2,2 microgram per liter. Vlaanderen heeft die eind 2024 opgetrokken tot 15,6 microgram per liter. Volgens Vanhoorne is dat geen wetenschappelijke, maar een politieke grens die net hoog genoeg ligt zodat niemand erover zit.

Twee keer dezelfde vraag, twee keer een ander antwoord

Vanhoorne vroeg begin maart zelf informatie op bij Farys en de Vlaamse Milieumaatschappij (VMM). De VMM bevestigde dat het drinkwater in Brugge (zone Farys 2) gemiddeld 2,57 µg/L TFA bevat — net boven de toxicologische grens. Farys daarentegen gaf enkel meetwaarden uit Buggenhout (1 à 1,2 µg/L), dat volgens Vanhoorne tot een andere zone behoort.

Volgens haar is dit een manier om lagere waarden te tonen, terwijl de realiteit anders is. En als Buggenhout toch Brugse huizen zou bevoorraden, dan klopt de hele zone-indeling niet meer. In beide gevallen, zegt ze, krijgt de burger geen juiste informatie.

Europese regels zeggen: de burger heeft recht op duidelijkheid

Vanhoorne wijst op de Europese drinkwaterrichtlijn. Die verplicht waterbedrijven om jaarlijks correcte, begrijpbare en actuele info te geven aan alle huishoudens. “Dat gebeurt nu niet,” zegt ze, “en dat is een ernstig probleem.”

Reactie van schepen Demon

Tijdens de gemeenteraad verklaarde schepen Franky Demon dat Farys aanvragen tot openbaarheid “met de grootst mogelijke transparantie” behandelt en dat de communicatie naar inwoners correct verloopt. Vanhoorne noemt die uitspraken onjuist. Volgens haar negeert het stadsbestuur kritiek en controleert het de waterinfo niet zelf.

Wat staat er nu echt op het spel?

Vanhoorne besluit dat het niet alleen gaat over cijfers, maar over vertrouwen en controle. “Als een waterbedrijf foutieve informatie geeft, en een stadsbestuur neemt dat over zonder vragen te stellen, dan faalt niet alleen de transparantie, maar ook de democratie,” zegt ze.

Wat denk jij? Moet een stad de waterkwaliteit zelf controleren, of is het genoeg om te vertrouwen op het waterbedrijf?