Van dronkenschap op het podium tot een carrière van drie decennia: Frank Vander linden viert het leven in Liefde voor Muziek

Met 32 jaar carrière op de teller is Frank Vander linden een gevestigde waarde in het Vlaamse muzieklandschap. Als frontman van De Mens en als soloartiest beweegt hij zich moeiteloos tussen rauwe rock, poëtische teksten en persoonlijke reflecties. “Muziek is een fundamenteel onderdeel van mijn leven. Dat is altijd zo geweest,” vertelt Frank. “Al ben ik wel een laatbloeier,” vertelt Frank. “Op m’n dertigste maakte ik pas m’n debuut. Ik ben nu 62 jaar en kijk terug op een carrière van 32 jaar, maar het heeft gewoon lang geduurd voor ik wist hoe ik iets kon maken dat écht van mezelf was.”

Een van zijn meest onvergetelijke momenten? Zijn optreden op de festivalweide van Rock Werchter in 2001. “We speelden als eerste, dus het was wel zaak om meteen veel volk naar het podium te lokken. Dat is ons wonderwel gelukt ondanks het feit dat ik om 11u ‘s ochtends stomdronken op het podium stond”, lacht Frank. “Ik was zó zenuwachtig. In de kleedkamer stond een glas whisky en ik dacht: ‘Groot festival, dus grote middelen.’ Toen ik het deed wist ik al: ‘Dit is een stommiteit’. Maar het was te laat. Laat ons zeggen dat ik de eerste vier nummers veel whisky heb uitgezweet.”

Bekijk hier de preview:

Hooverphonic trapt de avond af met This Is My House, hun Engelstalige cover van Dit Is Mijn Huis. “De initiële trigger voor mij was een soort instrumentale riedel, een ‘riffje’, dat ik op een bijna Arabische manier hoorde”, vertelt Alex Callier. “Dat is ook iets waar wij graag mee flirten. We hebben niets veranderd aan de melodie en toch klinkt het helemaal anders.” Guus Meeuwis kiest voor het ingetogen Bemin Me Later, een minder bekend nummer dat volgens hem “een grote daad van liefde” belichaamt. “Een van de vele mooie flops. Dus als jij er nu een hit van kan maken…”, lacht Frank. Barbara Dex blaast het sololied Gebrek Aan Jou nieuw leven in. “De echte kenner zal het wel kennen, maar er zijn toch ook veel mensen die het nummer nog niet kennen”, zegt Barbara. “Ik vind dat het hoogtijd is dat het op de muzikale kaart gezet wordt.”

Kids With Buns buigen het originele Ik wil een vrouw zijn om tot I Wanna Be A Guy, een gewaagde omkering met een belangrijke boodschap. Maksim Stojanac kiest dan weer voor het pakkende Waar Is De Liefde. “Ik vind dat een hele mooie metafoor. De zon schijnt voor iedereen, dus liefde geven en krijgen, kun je ook altijd. Je kiest ervoor om dat wel of niet te doen”, vertelt Maksim. “Ik heb het wat meer getrokken naar dat noodzakelijke, die noodkreet.” Luc Steeno mag Frank als laatste verrassen met Maandag, waarbij hij rekent op de medewerking van zijn collega-artiesten. “Op een bepaald moment zing ik ‘oehoehoe’, dus ik wil dat iedereen dat straks meezingt!”

De aflevering eindigt met een ode van Frank zelf. Als eerbetoon aan Arno Hintjens van T.C. Matic brengt hij Oh La La La, in een zelf vertaalde versie: Oh La La La (Leve Het Leven). “Dat was niet evident want de teksten van Arno zijn altijd een combinatie van onzin en diepere dingen”, legt Frank uit. “Uiteindelijk werd het: oh la la la, leve het leven. Toen ik dat zinnetje vond was ik heel blij, omdat het echt ook aansluit bij Arno’s laatste jaren. Die levenslust, dat moest erin.”