Wie langs de Damse Vaart West komt, merkt het meteen op. Geen auto’s meer langs de kant van de weg. Wat eerst een handige parkeerplek was, is nu volledig geblokkeerd met houten balken. Onverwacht. Onbesproken. En met grote gevolgen voor wie hier leeft van toerisme en horeca.

Geen overleg, geen aankondiging, gewoon weg

De houten afsluiting verscheen zomaar, zonder voorafgaande uitleg. Lokale handelaars wisten van niets. Pas toen ze op de werf gingen kijken, hoorden ze van de plannen. Geen infovergadering, geen briefje in de bus. Gewoon: verrassing, je klanten kunnen hier niet meer parkeren.

Volgens de stad en provincie moet het veiliger worden. De bomen krijgen meer ruimte. En fietsers meer comfort. Dat klinkt goed. Maar niemand lijkt zich afgevraagd te hebben wat het doet met het centrum van Damme, waar élke klant telt.

Vijftig parkeerplekken verdwenen? Dat voel je meteen

Op drukke dagen stonden er soms vijftig auto’s langs die strook. Vaste klanten. Dagjesmensen. Toeristen. Die parkeren nu verderop of keren gewoon om. En je weet wat dat betekent voor cafés, restaurants en winkels: lege tafels en stille kassa’s.

De bestaande randparkings vangen de drukte niet op. Die staan al snel vol. En wie daar toch een plekje vindt, staat vaak tussen mobilhomes of mensen die hier hun fietsroute beginnen. Die kopen geen koffie. Die komen niet lunchen.

Kritische analyse: goed idee, slecht uitgevoerd

Een fietssnelweg en meer natuur? Prima. Maar waarom ging dat zónder overleg met de mensen die hier hun brood verdienen? De plannen klinken nobel. Maar zonder lokale draagkracht is elk project gedoemd om frustratie op te roepen.

Hier is duidelijk gekozen voor eenrichtingsbeleid: de overheid beslist, de burger volgt. En net daar wringt het. Een stad als Damme leeft van samenwerking tussen beleid en bewoners. Als dat wegvalt, verlies je meer dan parkeerplekken. Dan verlies je vertrouwen.

Alternatieven? Die lagen op tafel… maar niemand keek

Er waren kansen om dit slimmer aan te pakken. Denk aan tijdelijke maatregelen. Of een uitbreiding van de randparking aan de Oude Sluisse Dijk. Zelfs een systeem met parkeerschijven had al veel frustratie kunnen voorkomen. Maar niets daarvan werd uitgewerkt.

Het ergste? De ondernemers horen het nieuws telkens te laat. Of het nu om wegenwerken gaat of een sportevenement: ze staan steeds achteraf te kijken hoe klanten uitblijven. Terwijl overleg veel ellende zou kunnen vermijden.

Damme staat op een kruispunt

De stad moet kiezen: investeert ze in een levendig centrum vol bezoekers en draaiende zaken? Of duwt ze de lokale economie langzaam naar de rand? Wat nu gebeurt, is stilletjes dodelijk voor het karakter van Damme.

Meer groen en veiligheid mogen nooit ten koste gaan van het leven in het centrum. En al zeker niet zonder dialoog. Als Damme zijn charme wil behouden, moet het luisteren naar wie er elke dag voor vecht.