Een blik op de geboorten, huwelijken en overlijdens in Brugge, Knokke-Heist en Blankenberge

Elke week bundelt de dienst Burgerzaken de verhalen die het leven aan onze kust vormgeven. Het zijn korte meldingen, maar achter elke naam schuilt een wereld: de vreugde van een geboorte, de verbondenheid van een huwelijk en het stille verdriet bij een afscheid. Ook deze week vertellen de gegevens uit Brugge, Knokke-Heist en Blankenberge meer dan je op het eerste gezicht zou denken.

Geboorten: nieuwe stemmen in de straat

In Brugge werd Luna Devlieger geboren, dochter van Geoffrey en Melissa Ghevaert. En ook Merlijn Lust Jacxsens zag er het levenslicht, zoon van Jasper Lust en Fauve Jacxsens. Twee nieuwe namen in de Brugse geboortelijsten, twee gezinnen die ongetwijfeld nog wennen aan het wiegen, het voeden en de eerste slapeloze nachten.

Knokke-Heist mocht Anelisse Pamparău verwelkomen, dochter van Lucian en Mădălina. Een naam die zingt van internationale roots. Op een zonnige ochtend in de buurt van het Zegemeer of misschien in een flat in Heist: ergens klonk het eerste gehuil van een kind dat hier nu thuis is.

In Blankenberge werd Mila De Volder geboren, dochter van Mike en Debby Rysselaere. Misschien deed de zeelucht haar rustig slapen. Misschien werd ze al in een draagdoek langs de pier gewiegd. Wat zeker is: Mila is nu deel van de stad.

Huwelijken: beloften tussen duin en dijk

In Knokke-Heist klonken deze week vier keer de huwelijksklokken. Marbod Naassens en Christina Christiaens gaven elkaar het jawoord. Stefaan Dellaert en Sophie Danneels volgden hun voorbeeld, net als David Cantré en Céline Buysse. Tot slot zeiden ook Aertgeets Jean-François en Viviane Lemmens volmondig “ja”.

Je hoeft niet veel verbeelding om de locaties te raden. Een trouwfoto met zicht op de Lippenslaan, een receptie in het Cultuurcentrum Scharpoord, of een wandeling in het Zwin op de dag erna. Deze vier koppels beginnen hun gezamenlijke toekomst tussen zee en bos.

Overlijdens: een laatste groet in stilte

Tegelijk moesten twee families afscheid nemen.

In Blankenberge overleed Maxime Marcantuoni op 87-jarige leeftijd. Een respectabele leeftijd. Iemand die de stad zag veranderen, misschien wel mee opbouwde aan de dijk, of generaties toeristen voorbij zag trekken.

In Knokke-Heist overleed Claude Fagel, 81 jaar, weduwnaar van Ave Marsura. Misschien herinner je je hem als die oudere man die steevast op een bankje zat aan het Rubensplein, of als vrijwilliger in een van de lokale verenigingen.

Hun namen verdwijnen uit de registers, maar leven verder in verhalen. Misschien ook in deze tekst.

Waarom dit kleine overzicht toch raakt

Wat maakt zo’n lijstje van geboorte- en overlijdensberichten belangrijk? Misschien omdat het ons eraan herinnert dat elke stad een weefsel is van mensen die komen, blijven en gaan. En dat ook jouw verhaal ooit in zo’n overzicht kan belanden.

Een voornaam op papier betekent een schreeuw in de nacht, een traan op het stadhuis of een stille uitvaart onder een grijze hemel.

Wat kunnen we ermee doen?

• Stuur een kaartje naar dat jonge gezin om de hoek.
• Feliciteer dat pasgetrouwde koppel op de markt.
• Groet die buurman die misschien net zijn vader verloor.

En vertel ons jouw verhaal. Herken je namen? Ben je zelf net getrouwd of voor het eerst vader of moeder geworden? Laat het ons weten.