Afgelopen zondag wandelde één van onze lezers zoals altijd zijn vaste sigarenwinkel in onze deelgemeente Knokke binnen. Een klein ritueel waar hij wekelijks naar uitkijkt. Even genieten van de geur, de structuur voelen, de perfecte sigaar uitkiezen. Maar deze keer liep het anders.
Hij werd tegengehouden bij de humidor. “Het mag niet meer,” zei de winkelier. Sinds 1 april zijn tabaksproducten verboden terrein voor de ogen van klanten. Hij mocht niets meer aanraken. Alleen nog vragen wat achter de deur ligt.
Een sigaar is geen pakje sigaretten
Voor hem voelt het als een klap. Want een sigaar kies je niet uit zoals een pak kauwgom. Je bekijkt de kleur. Voelt de zachtheid. Ruikt de tabak. Zoals een sommelier zijn wijn kiest, zo kiest hij zijn sigaar. En die beleving wordt hem nu ontnomen.
Hij begrijpt het niet. Waarom moet een sigarenliefhebber behandeld worden alsof hij iets fout doet?
De echte liefhebber krijgt straf
Hij vindt dat deze wet de verkeerde mensen treft. Geen jongeren of impulsrokers, maar rustige verzamelaars, gepassioneerde handelaars en levensgenieters. Hij denkt terug aan zijn sigarenclub, waar een glas wijn bij een Cubaan ook al verboden werd.
Nu mag hij zelfs zijn eigen sigaar niet meer kiezen. “Waar stopt het?” vraagt hij zich af.
Hij wil gewoon zelf kiezen
Voor hem draait het om vrijheid. De vrijheid om als volwassene een eigen keuze te maken. Niet om rebellie, maar om respect. Respect voor traditie. Voor beleving. Voor cultuur.
Hij vindt dat de overheid niet alles hoeft te regelen. Zeker niet tot in de kleinste sigarenwinkel van Knokke.
Mag gezond verstand terugkomen?
Volgens hem is het tijd voor logisch denken. Maak verschil tussen een pakje sigaretten aan het tankstation en een met zorg geselecteerde sigaar in een humidor. Geef mensen verantwoordelijkheid in plaats van regels zonder nuance.
Hij wil gehoord worden. Gezien worden. En vooral: zelf zijn sigaar mogen kiezen.
Wat denk jij? Is dit terecht of zijn we te ver gegaan?
Ik ben geen sigarenroker en vind het vreselijk wanneer ik in een ruimte zit waar mensen sigaren roken (“het mag toch van jullie, niet ?”). Je kleren nemen die reuk op en die raak je de volgende dagen niet zomaar kwijt. Maar dat neemt niet weg dat we meer en meer betutteld worden. Onze vrijheid wordt permanent en meer en meer aan banden gelegd. We worden bestuurd door kleuterleidsters die alles in onze plaats willen beslissen. Maar we zijn geen kinderen. Stop die betutteling en vervang het met een opvoeding die respect van de andere promoot. Weg met afgunst, weg met regeltjes, leve de vrijheid mét respect.