Het veld glom alsof het net geboend was. Alles klopte. Alsof het Stadion De Taeye even zelf een vreugdesprongetje maakte. De reden? KFC Heist is terug. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Na jaren bouwen en keuzes maken, plukken ze eindelijk de vruchten.

Geen dure transfers, wel échte spelers van hier

Weet je nog hoe sommige clubs gek worden op de transfermarkt? Elke zomer weer die chaos. KFC Heist deed daar niet aan mee. Ze kozen voor jonge, lokale gasten. Jongens van eigen bodem. Dat was toen spannend, misschien zelfs een beetje raar. Maar kijk nu: het werkt.

De voorzitter Philippe Van Eeghem, die vroeger zelf op dit veld speelde, weet hoe speciaal het is. Hij noemt het een “beloning”. En ja, dat voel je. Geen gekke aankopen meer, gewoon spelers met hart voor de club. Zelfs grotere teams nemen nu een voorbeeld aan hun aanpak. Dat zegt genoeg, toch?

Eén doelpunt, één droom, één afscheid

Het winnende doelpunt kwam van Thibo Gies. Dankzij hem promoveert Heist weer naar eerste provinciale. En dat maakt het afscheid van een clubicoon als Rens Maene extra bijzonder.

Acht seizoenen lang gaf hij alles. Nu zat hij op de bank. Niet omdat hij niet meer kon, maar omdat de toekomst roept. Niemand weet nog waar hij naartoe gaat. Maar dit moment, deze match, zal hij nooit vergeten.

Zelfs als hij morgen met kleine oogjes op z’n werk staat, maakt dat niks uit. Want wat telt, is dat hij zijn club iets moois achterlaat.

Heist blijft trouw aan zichzelf

Volgend seizoen? Nog steeds twee trainingen per week. Geen zotte dingen. Gewoon Heist zoals het is. En met een paar extra jongens erbij, moet het lukken in eerste provinciale. Dit keer willen ze blijven. Geen heen-en-weer. Gewoon standhouden, met lef en liefde voor het spel.