Na drie maanden stilte laat Acid opnieuw van zich horen, ondanks onduidelijkheid over het publicatieverbod

Nathan Vandergunst, beter bekend als YouTuber Acid, dook onlangs weer op in het digitale landschap na maanden afwezigheid. Zijn eerste woorden? “I’m back baby.” Maar achter die schijnbaar luchtige comeback schuilt een juridisch en persoonlijk verhaal waarin sociale media, gerechtelijke grenzen en mentale gezondheid elkaar kruisen.

Een video die veel losmaakte

De aanleiding voor zijn afwezigheid was geen creatieve pauze, maar een beslissing van een onderzoeksrechter. In april maakte Acid in een video de naam bekend van een geneeskundestudent uit Leuven die in een verkrachtingszaak opschorting van straf kreeg. Het West-Vlaamse parket stelde daarop een onderzoek in naar Vandergunst. Een huiszoeking volgde, zijn materiaal werd in beslag genomen en Acid kreeg een streng verbod opgelegd: drie maanden lang geen video’s, geen posts, geen influenceractiviteiten.

Volgens Acid stond de politie midden mei aan de deur in Gent met een huiszoekingsbevel. “Ik zat daar, helemaal alleen, en plots was het gedaan. Alles weg. Ik heb mezelf later die dag aangegeven bij de politie,” vertelt hij in zijn nieuwe video. De strafmaatregel werd onmiddellijk voelbaar. “Zonder jullie was het vreselijk saai. Het voelde alsof ze Acid in de gevangenis hadden gestoken, maar mij niet.”

Het verbod is officieel nog niet opgeheven

Hoewel de drie maanden nog niet volledig verstreken zijn, verscheen Vandergunst opnieuw online. Dat roept vragen op. Het parket van West-Vlaanderen bevestigde nog niet of het verbod is opgeheven. Juridisch gezien blijft het dus onduidelijk of zijn terugkeer wettelijk door de beugel kan.

Vandergunst lijkt zich bewust van het grijze gebied waarin hij opereert, maar voelt de nood om zich opnieuw uit te spreken. “Ik kon niets laten weten. Niets uploaden. Het was alsof ik van de aardbol was verdwenen. En dat doet pijn, zeker als je dit al 12 jaar doet.”

Een gebroken routine en eenzaamheid

In zijn video klinkt geen strijdlust, maar vooral vermoeidheid. “Ik heb een wilde maand achter de rug. Veel ups en downs. Ik heb diep gezeten.” Wat volgt is een bekentenis die je zelden hoort van een jonge contentmaker: het gevoel van verlies. Niet van views of geld, maar van connectie. “Ik wist niet wat ik moest doen. Mijn vrienden leken weg, mijn leven stond stil.”

De video die hij eerder had klaargezet voor het geval hij zou worden opgepakt, noemt hij “pure angst, maar ook mooi”. In dat fragment, dat nu alsnog gedeeld werd, zegt hij: “Ik weet niet of ik voor even weg ga zijn of niet. Maar ik hou van jullie.”

Muziek als uitweg

Zijn terugkeer is niet enkel verbaal. Samen met dj Used bracht hij een nieuw nummer uit, Topshit, dat hij meteen live bracht op het Sunrise Festival in Lille. “Dit is topshit, in die moshpit,” klinkt het. Voor Acid lijkt muziek een brug naar het publiek dat hij zolang niet mocht aanspreken. Of het ook een juridische opening is, blijft onduidelijk.

Wat betekent dit voor jonge makers?

Het verhaal van Acid roept bredere vragen op over de verantwoordelijkheid en kwetsbaarheid van jonge online makers. De grenzen tussen gerechtigheid, privacy en publieke opinie zijn flinterdun. Eén video kan juridische gevolgen hebben die een carrière stilleggen. En tegelijk is er weinig bescherming of begeleiding voor wie plots in die storm belandt.

Voorlopig blijft het afwachten of de gerechtelijke voorwaarden formeel zijn opgeheven. Acid zelf zegt het niet zeker te weten, maar lijkt de stilte niet langer aan te kunnen. “Dit wordt onze zomer, man. I’m back en nu blijf ik voor altijd.”