Myriam Bossaert vierde haar 103de verjaardag met muziek, bloemen en verhalen uit een bewogen leven

In woonzorgcentrum Lindenhove in Knokke was het op 3 juni geen gewone dinsdag. Myriam Bossaert, een van de oudste inwoners van de stad, blies maar liefst 103 kaarsjes uit. En ja, daar hoorde accordeonmuziek bij. En taart. Veel taart.

“Ze danste bijna mee met Marino Punk”

Je zag het aan haar ogen: Myriam genoot. Terwijl accordeonist Marino Punk vrolijke deuntjes speelde, zat zij rechtop, glimlachend, met rode wangen. “Ze danste bijna mee,” fluisterde een verzorgster. En dat geloof je zo.

Twee schepenen kwamen haar persoonlijk feliciteren: Annie Vandenbussche en Luc Lierman. Ze hadden bloemen bij, en tijd om te luisteren naar Myriams verhalen. Want die zijn er genoeg.

Van Kortrijk naar het klooster

Myriam werd geboren op 3 juni 1922. Haar jeugd speelde zich af in Kortrijk, als oudste van vijf kinderen. Haar vader, afkomstig uit Ieper, was kamervoorzitter aan het Hof van Beroep in Gent. Haar moeder kwam uit Kortrijk en runde het gezin.

Al op jonge leeftijd wist Myriam wat ze wilde: het klooster in. En zo geschiedde. Op haar twintigste trad ze in het slotklooster van de stichting van Deurne. Dat was tijdens de oorlogsjaren. Ze liep stage als hulpverpleegster in Brugge en zorgde tegelijk voor haar ouders.

Ze hield van miniatuurschilderijen én sport

Myriam was geen doorsnee kloosterzuster. Ze hield van sport. Ze reisde graag. En ze maakte kleine schilderijtjes, met geduld en precisie. Vandaag houdt ze het iets rustiger. Ze leest veel en geniet van klassieke muziek.

En als je haar tegenkomt op de markt van Knokke? Dan glimlacht ze altijd. Altijd klaar voor een babbeltje. “Het leven blijft mooi,” zegt ze zacht. “Zolang je blijft kijken, luisteren en genieten.”

Wat is haar geheim?

Een verzorgster lacht: “Misschien zit het in haar lach. Of in haar nieuwsgierigheid.” Wat denk jij? Hoe blijft iemand zo vitaal op 103? Laat het ons weten.