De aangekondigde staking van het gevangenispersoneel in Brugge, Ieper en het detentiehuis in Kortrijk zorgt voor groeiende onrust bij families van gedetineerden. Tenzij een laatste overleg tot een akkoord leidt, zal de staking over acht dagen, op donderdag, van start gaan en 24 uur duren.

De impact op families: een emotionele tol

Voor de familieleden van gedetineerden zijn de gevolgen van zo’n staking ingrijpend. Bezoekmomenten, vaak een van de weinige lichtpunten in het leven van zowel de gedetineerde als hun dierbaren, kunnen worden geannuleerd. “Wij hebben al zo weinig contactmomenten, en nu wordt ons dat ook nog eens afgenomen,” vertelt een moeder wiens zoon vastzit in de gevangenis.

Daarnaast heerst er bezorgdheid over de veiligheid binnen de instellingen. Personeelstekorten en overbevolking leiden niet alleen tot agressie onder gedetineerden, maar versterken ook spanningen die families diep raken. “Je vraagt je continu af of je dierbare veilig is,” zegt een broer van een gedetineerde in Brugge.

Vakbonden leggen pijnpunten bloot

Het gevangenispersoneel legt met hun actie de nadruk op structurele problemen zoals overbevolking, personeelstekorten en incidenten van agressie. Hoewel deze zorgen legitiem zijn, voelen families zich vaak de stille slachtoffers van deze impasse.

De staking zet niet alleen druk op de relatie tussen personeel en gedetineerden, maar legt ook een zware emotionele last op families. Veel van hen hopen dat de vakbonden en de overheid snel een oplossing vinden die de menselijke kant van deze situatie niet uit het oog verliest.

Oproep tot dialoog

Families van gedetineerden roepen alle partijen op om het overleg een laatste kans te geven. “Dit gaat niet alleen over cijfers of werkdruk, maar over echte mensen,” benadrukt een echtgenote van een gevangene. “De pijn die wij voelen, wordt vaak vergeten in deze discussies.”

De vraag blijft of een akkoord op tijd kan worden bereikt. Zonder een oplossing dreigt de staking niet alleen een boodschap van het personeel over te brengen, maar ook families van gedetineerden in het hart te raken.