Ze zagen hem elke dag langskomen. Op zijn fiets. Alsof het niks was.

Een rustige straat in Blankenberge. Kinderen speelden buiten, buren groetten elkaar. Alles leek normaal. Tot een van hen opmerkte dat er elke dag dezelfde man op een fiets langskwam. Steeds richting hetzelfde huis. Het voelde niet pluis. En dat was het ook niet.

Jalal bracht de coke. Hun kind had het kunnen kopen.

Die man, Jalal L. (42), reed niet zomaar rond. Hij bracht cocaïne rond voor een dealer uit de buurt. Een man die zich al vijftien keer voor de rechter moest verantwoorden. Misschien leek hij onschuldig. Maar ondertussen bracht hij drugs tot bij hen in de straat. Tot bij hún kinderen.

Een gevaar vlak naast de voordeur

De dealer vroeg om een werkstraf. Gewoon wat klusjes doen. Maar daar trapte de rechter niet in. Hij kreeg 18 maanden celstraf en een boete van 8.000 euro, waarvan 800 euro effectief. Genoeg? Voor de buurtbewoners voelde het als een opluchting. Maar ook als een wake-up call. Want dit gebeurde al die tijd onder hun neus.

2,89 gram als “medicatie”

Op 28 september 2023 werd hij opgepakt in Blankenberge. Op zak: bijna 3 gram cocaïne. Hij beweerde dat het voor eigen gebruik was. Als een soort medicijn. Maar niemand geloofde dat. Niet met zijn verleden. Niet met zijn contacten. Niet met wat hij had aangericht.

Wat als niemand iets gezien had?

Tussen 2 augustus en 15 september 2023 verkocht hij effectief drugs. Niet omdat hij dat toegaf, maar omdat anderen het zagen. Jalal bracht de pakketjes rond. Hij zei dat het misschien één keer was. Zonder betaling. Maar de rechter vond dat niet geloofwaardig. Dit was geen toeval. Dit was handel.

Dit gebeurde in hún straat. En morgen?

Wat als niemand iets gezegd had? Wat als het zo was doorgegaan? Hoeveel jongeren waren er nog in gevaar? Hoeveel levens had dit kunnen raken? Voor de mensen in deze straat is het duidelijk: ze willen hun buurt terug. Veilig. Zonder dealers. Zonder leugens.