Zondagmiddag in Sint-Michiels. Geen gewone ‘Buurt aan de Beurt’, maar een actie die je niet zomaar vergeet. Meer dan 200 inwoners kwamen op straat. Niet voor een pint of pannenkoek, maar om hun stem te laten horen voor Gaza.

Politiek feestje met een rauw randje

In de wijk rond de Koning Albert I-laan en de Rijselstraat kon je zondag gezellig babbelen met burgemeester en schepenen. Maar 11.11.11. Brugge gooide daar een rode lijn tussen. Letterlijk.

De actie was gepland, besproken met het stadsbestuur en viel samen met de Brugse tournee ‘Buurt aan de Beurt’. Maar het ging hier niet om speelstraten of fietspaden. Wel om solidariteit. En om protest tegen het dagelijkse lijden in Gaza.

Eén rode lijn. Eén duidelijke boodschap.

De Brugse actievoerders hielden het simpel maar krachtig: een rode lijn als symbool tegen wat zij ‘genocide in Gaza’ noemen. De boodschap? Genoeg is genoeg. Het mag niet blijven bij verontwaardiging. Ze eisen echte daden: sancties, stopzetting van wapenhandel en open toegang voor humanitaire hulp.

En ja, ze hopen dat Brugse politici dat ook durven zeggen. Al is het symbolisch. Zoals: naast de Oekraïense vlag ook de Palestijnse laten wapperen.

Sint-Michiels keek toe. En voelde mee.

Veel voorbijgangers stopten. Sommigen in het rood gekleed, als stil gebaar van steun. Anderen vroegen: “Wat kunnen wij doen?” Want dat gevoel — machteloosheid, frustratie — hing in de lucht.

Maar wat bleef hangen, was ook hoop. De hoop dat solidariteit geen lege doos is. En dat een kleine daad, zoals een rode lijn, een groter signaal geeft.

Brugge sprak. Hoor jij het ook?

De actie in Sint-Michiels liet zien: het leeft. Mensen willen niet zwijgen. Zeker niet als het gaat over onrecht dat elke dag levens kost.

Wat vind jij? Moet Brugge een duidelijker signaal geven? Reageer onder dit artikel of deel het met jouw netwerk. Want één ding is duidelijk: elke stem telt.