Een mes, elf steken en een dochter op de trap

Stel je voor: je bent aan het verhuizen. Je dochter is halverwege de trap, je vrouw staat boven dozen uit te pakken. Dan gaat de bel. Een man vraagt of je even naar je busje wilt komen kijken. Wat doe je?

Sven uit Bredene ging toch maar kijken. Hij reed in een busje van Club Brugge, dus misschien was er écht iets mis. Maar dat was een val. Twee mannen stormden naar binnen. Elf messteken kreeg hij. Zijn dochter hoorde het allemaal en sloot zich huilend op in de badkamer. Zijn vrouw vond hem bloedend in de woonkamer.

Sven lag zes weken in coma. Zijn milt moest eruit. Hij kon maanden niet werken. Zijn dochter durfde niet meer thuis slapen. Anderhalf jaar lang wisten ze niet wie het gedaan had. Tot een jonge vrouw iets vertelde over haar ex, Robby. En via haar kwamen ze ook bij Kenny. Kenny bleek de broer van een vrouw die vroeger mishandeld was… door Sven.

De rechter gaf Robby vijf jaar, de helft met uitstel. Kenny kreeg tien jaar cel. Maar Kenny wil dat niet accepteren. Hij gaat in beroep. Het is alsof Sven nog steeds niet met rust gelaten wordt.

Gevangenispoetsman verdwijnt gewoon door de deur

Gunther was niet zomaar iemand in de Brugse gevangenis. Hij poetste de portiersruimte. Kreeg vertrouwen. Kreeg uitgaansvergunningen. Tot hij ‘even water ging uitgieten’… en niet terugkwam.

Hij zit nu ondergedoken. Maar achter dat ‘brave gedrag’ schuilt een verleden. Gunther heeft een drugsprobleem. Hij stal vuilniszakken. Veel. Hij brak iemands enkel toen die hem betrapte. Maar het ergste?

In 2017 ging hij ervandoor met zijn 2-jarig dochtertje in de wagen. Geen gordel. Achtervolging tot 180 per uur. Twee agenten moesten springen om niet overreden te worden. Zijn dochter zat voorin, als levend schild.

Hij kreeg werkstraf. Nu is hij weer op de vlucht. Niemand weet waar hij zit. En nee, hij wordt niet meteen vervolgd voor de ontsnapping. Maar dat hij geen gevaar zou zijn? Vraag dat maar eens aan de mensen die hij op zijn pad al geraakt heeft.

Verborgen tussen de containers: een leven op het spel

Het was donker in de haven van Zeebrugge. Op een bewakingscamera was het goed te zien: een man helpt iemand een goederentrein op. Geen bagage, geen ticket. Alleen hoop.

De politie haalde de jongen van de trein. Hij zei dat hij naar Engeland moest. De man die hem hielp? Shaida. Hij nam snel de kusttram richting De Panne, maar ver kwam hij niet.

Shaida heeft een dik strafblad. Oostenrijk, België… overal veroordeeld voor mensensmokkel. Hij beweert nu dat hij zélf gewoon naar Engeland wilde. Maar volgens het parket doet hij dit al jaren. Anderen smokkelen, vluchten, verdwijnen.

Het slachtoffer op de trein? Gewoon een jongen met hoop op een beter leven. Die eindigde met handboeien in plaats van vrijheid.

Wat doet dit met jou?

Deze drie verhalen laten niemand koud. Een mes in je rug in je eigen huis. Een vader die zijn kind inzet als dekking. Iemand die een ander mens als lading behandelt.

Wat vind jij? Moet er harder gestraft worden? Of anders? Laat het ons weten.