Stilte op de gang van het leven: sterrenkindjes herdacht in AZ Sint-Jan

In Brugge, in de gangen waar nieuw leven begint, hing onlangs een andere stilte. Geen babygehuil, geen haastige voetstappen. Alleen zachte muziek, warme woorden en ogen vol tranen.

In AZ Sint-Jan stonden ouders en zorgverleners stil bij de sterrenkindjes van de voorbije twee jaar. Kleine mensjes die veel te vroeg afscheid moesten nemen van deze wereld.

Een hemel vol symbolen

Ken je dat gevoel als je ’s nachts naar de sterren kijkt? Dat je iemand mist, maar even denkt: “daar ben jij.” Precies dat gevoel bracht het ziekenhuis tot leven met een herdenkingsmoment.

Het thema dit jaar? Sterren. Want ook al zijn ze er niet meer zoals vroeger, ze zijn er nog wel. In onze herinneringen. In ons hart.

Een moment dat blijft hangen

Er was muziek. Zachte klanken die je een brok in de keel gaven. Er waren woorden die precies benoemden wat vaak te groot is voor taal. En er was een symbolisch ritueel, gedragen door het hele team van het Verloskwartier, Neonatale en Maternale Intensieve Zorgen.

Ook het dagziekenhuis psychiatrie hielp mee, op een creatieve en warme manier. Samen maakten ze een plek waar verdriet er mocht zijn. Waar ouders wisten: je kindje wordt niet vergeten.

Voor het onmogelijke bestaat geen oplossing

De dokters en verpleegkundigen kunnen het verdriet niet wegnemen. Maar wat ze wél doen, is aanwezig zijn. Echt luisteren. Tijd maken. Herinneringen bewaren. Want: wie herinnerd wordt, leeft verder.

Dat is geen troost die alles goedmaakt. Maar het is wél iets. En soms is dat genoeg om even door te kunnen.

Wat betekent zo’n moment voor jou?

Ben jij zelf mama, papa, broer of zus van een sterrenkindje? Of ken je iemand die dat is? Deel dit verhaal. Misschien brengt het net dat sprankje herkenning of troost dat iemand nodig heeft.