De vier koppels bijten zich nog steeds vast in de ruimte waar ze het minst naar uitkeken: de badkamer. Een technisch mijnenveld waar al menig Huis Gemaakt-tandje op gesneuveld is. Alleen al de basis met loodzware gipsplaten bezorgde flink wat frustraties en dan moet de loodgieterij nog komen… Gelukkig is er ook goed nieuws: Dina heeft versterking geregeld. Niemand minder dan Enis, winnaar van vorig seizoen, en Cédric, winnaar van het tweede seizoen, komen de handen uit de mouwen steken. “Het is lang geleden, maar ik heb het niet gemist. Ik kreeg meteen een flashback van water dat overal uitspoot”, lacht Enis. Cédric, die destijds indruk maakte met zijn jungle-badkamer, heeft zich intussen zelfs omgeschoold tot loodgieter. “Je kan in Huis Gemaakt niet alleen een huis winnen, maar ook je droomjob tegenkomen”, lacht hij.
In Nieuwpoort komt die hulp geen seconde te vroeg. Axelle en Seppe moeten hun badkamerdroom lichtjes hertekenen. “Tijdens de ruwbouw hebben we de leidingen gelegd zoals het hoorde, maar we wisten toen nog niet of we een opbouw- of inbouwkraan wilden. Fout gekozen dus”, vertelt Axelle. Er zit niets anders op dan alles terug uit te breken. Een ideaal werkje dat ze in het bakje van Enis en Cédric schuiven. “De bedoeling was dat we kwamen helpen, niet alles afbreken”, lacht Enis.
Bekijk hier de preview uit de aflevering:
In Haasdonk wordt het tweede verbouwweekend met de nodige energie ingezet – letterlijk. “Ik heb al zoveel kabels vastgepakt hier, maar ik heb nog nooit een schok gehad. I’m awake!”, lacht Eros. De stroom doet het dus. Nu het water nog… Al valt de eerste test meteen in het water – opnieuw letterlijk. “Ik was vergeten dat ik de kraan van de keukenaansluiting had opengedraaid. Die moeten we alvast niet meer testen”, lacht hij. In Mechelen werkt Ashley aan de vloer, maar de vloer werkt niet echt mee. “Dit is niet zoals de parket beneden. Laminaat is dunner, fragieler en de planken zijn groter. Het klikt allemaal niet zo vlot”, legt Emiel uit. Terwijl Ashley’s temperament omhoogschiet, blijft Emiel de diplomatie zelve. Maar wanneer de rust terugkeert, komt de echte bom: ze zijn vergeten de ondervloer te leggen. En ze zitten al halfweg… Gooit dit hun planning volledig overhoop?
Ook frustratie in Lummen waar Mo en Iman achterop hinken. Toch begint Iman steeds vaker hardop te dromen over een toekomst in Lummen. “Ik voel me hier écht thuis”, zegt ze. Ook voor Mo betekent een vaste plek meer dan gewoon bakstenen. “Ik heb eigenlijk nooit een echt thuis gehad. Generatie op generatie leefden we met het idee dat alles tijdelijk was. Ik wil dat mijn kinderen dat niet meemaken. Dit is onze kans om een huis te hebben”, vertelt hij.
