Jongeren en jeugdinspecteurs in open dialoog bij Komerbi
Stel je voor: je zit in een kring, niet met je vrienden, maar met échte politieagenten. Geen boze blikken of strakke uniformen. Gewoon, samen praten. Echt praten. Dat gebeurde onlangs in Sint-Michiels, bij jeugdorganisatie Komerbi.
Ze kwamen niet om te controleren, maar om te luisteren
De jeugdinspecteurs uit Brugge stapten het Komerbi-huis binnen zonder grote woorden. Geen strenge houding. Alleen nieuwsgierigheid. Ze wilden weten: wat houdt jongeren bezig? Wat vinden ze van de politie? En vooral: hoe kunnen we elkaar beter begrijpen?
De jongeren? Die pakten hun kans. Ze stelden vragen, vertelden wat hen stoort en wat ze nodig hebben. Sommige jongens spraken over vooroordelen. Anderen vertelden over leuke contacten met wijkagenten. Alles mocht gezegd worden.
Vertrouwen begint met luisteren
Het was geen les of lezing. Meer een gesprek zoals je dat hebt aan de keukentafel. Er werd gelachen, serieus geknikt en soms ook even stil gezwegen. Want ja, sommige onderwerpen zijn niet makkelijk. Maar juist dan is het knap als je toch durft te praten.
Een meisje zei achteraf: “Ik dacht eerst: oei, de flikken. Maar nu snap ik beter wat ze doen.” En een jeugdinspecteur gaf toe: “Ik heb veel geleerd van jullie openheid.”
Brug bouwen tussen jongeren en politie
Wat begon als een bezoekje, werd een belangrijke stap. Niet met grote plannen of dikke rapporten. Maar met echte mensen, die elkaar zien en horen. Dit is hoe vertrouwen groeit. Niet in één dag, maar stap voor stap.
Zou jij ook zo’n gesprek aandurven? Wat zou jij zeggen tegen een politie-inspecteur?
