Slechts weinigen in Zeebrugge kunnen zeggen dat ze zo’n lange, succesvolle carrière hebben gehad als Guido Desomer. Met decennialange inzet heeft hij niet alleen een indrukwekkend aantal dienstjaren opgebouwd, maar ook een blijvende impact gehad op het lokale onderwijs. Zijn bijdrage reikt verder dan de jaren; het zijn zijn passie en toewijding die hem tot een icoon maken binnen de schoolgemeenschap.
De opkomst van een onderwijspionier
Guido Desomer begon zijn carrière aan de Hogeschool voor Industrieel Ingenieurs in Oostende, waar hij als assistent twee jaar meedraaide. Zijn talent werd al snel opgemerkt door Georges Devinck, een belangrijke figuur in het onderwijs in Zeebrugge. Toen de school voor de uitdaging stond om software voor het plannen van lessenroosters te introduceren, werd Guido ingeschakeld om dit complexe project op zich te nemen. Zijn technologische knowhow bleek essentieel voor het succes van dit project en legde de basis voor een grotere rol in de school.
Een sleutelrol in het onderwijs
Naast zijn werk met de lessenroosters kreeg Guido al snel een lesopdracht. Samen met zijn collega’s, Gerard Cools en Danny Vermeulen, werkte hij aan de ontwikkeling van de afdelingen elektriciteit en elektronica. Dit team leidde talloze getalenteerde studenten op, en Guido speelde daarbij een cruciale rol. Zijn veelzijdigheid werd duidelijk toen hij ook vakken zoals wiskunde en mechanica op zich nam. Het vermogen om verschillende disciplines te combineren, maakte van hem een van de sterkhouders van de school.
Guido’s bijdrage bleef niet beperkt tot theorie en praktijk in de klaslokalen. Hij was een pionier in projectgericht onderwijs, een vorm van onderwijs waarbij studenten zelfstandig aan projecten werken en zo hun talenten ontdekken. Hier toonde Guido zijn ware flexibiliteit, en het gaf hem de kans om zijn creativiteit en passie voor lesgeven verder te ontwikkelen.
Standvastigheid in uitdagende tijden
Ondanks de vele veranderingen in het onderwijs en de dalende leerlingenaantallen in Zeebrugge, bleef Guido vastberaden zijn werk voortzetten. Terwijl anderen misschien hadden opgegeven of nieuwe wegen hadden ingeslagen, bleef Guido zijn hart en ziel in de school steken. Zijn laatste jaren waren een terugkeer naar zijn oorspronkelijke specialisatie: het beheren van de lessenroosters. Dit deed hij met dezelfde nauwkeurigheid en toewijding als altijd.
